Niet in een hokje te plaatsen

Het leven is een leerschool en ik ben een gretige leerling, zeg ik altijd. De boeken die ik heb geschreven zijn een milde afspiegeling van de lessen die ik door vallen en opstaan heb geleerd. Ik zie wel een stijgende lijn van spanning en intensiteit in de zeven titels die zijn uitgebracht. Een is in het Engels vertaald, dus eigenlijk acht publicaties.

Ik schrijf vooral voor kinderen en jeugd. Van een prentenkleurboek tot een spannend verhaal voor kinderen van 8 tot 12. De verhalen zijn altijd maatschappelijk en sociaal geëngageerd. Het gaat over de natuur, het samen oplossen van een probleem, sorry kunnen zeggen, elkaar helpen, de kracht in jezelf etc. Lezers tot nu toe zitten op het puntje van hun stoel en kunnen mijn boeken niet wegleggen.

Omdat het schrijven best eenzaam kan zijn, deed ik jaren geleden een oproep om in contact met Zeeuwse schrijvers te komen. Met de verhalen en gedichten die ik ontving maakte ik twee verhalenbundels voor volwassenen, twee voor kind/jeugd en een gedichtenbundel. Er was vraag naar redactie en zo gaf ik mijn eerste roman uit voor iemand. Ik was niet tevreden over de uitgave van de bundels en eerder ook niet over de uitgave van mijn eerste boek. Mijn uitgeverij De klimmende ster was geboren. Zo zag ik mezelf. Een klimmende ster.

Mijn laatste boek is een thriller/roman voor volwassenen. Droommoord vertelt het verhaal van Judith, een alleenstaande moeder, wiens dochter Annet wordt gepest. Wat doet dit met Judith? Welke diepe emoties drijven naar de oppervlakte? Over deze vorm van ouderpijn is weinig beschreven. Het is voor mij het belangrijkste werk tot nu toe omdat het mijn verhaal is in de periode dat mijn dochter haar gehele basisschooltijd werd gepest. Wat was de rol van de school en van de ouders? Hoe ver ga je als ouder om je kind te beschermen?

Ik weet nog goed dat ik mijn boek Nadja en Najib aanbood als recensie exemplaar voor een rubriek in een Zeeuwse krant. De recensent schreef dat hij tot pagina 20 was gekomen omdat er teveel spelfouten in zaten. Voor mij heel erg omdat ik verschillende mensen die taalkundig goed onderlegt waren (dacht ik) het had laten lezen. De uitgever van destijds had het ook geredigeerd. Een schril contrast met Droommoord die werd getipt in de boekenkrant van afgelopen februari. Een hele eer en erkenning voor mij als auteur.

Het is de eerste keer dat ik deelneem aan een auteursfestival. En ook nog een actieve rol speel door een korte workshop Helend schrijven te geven. Ik voel me nu geroepen om hieraan deel te nemen omdat ik na zo’n lange staat van dienst het tijd wordt dat ik me ga profileren als auteur in plaats van een hobby schrijver die een uitlaatklep zoekt.

Herkenbaar? Ik maak graag kennis met jou en hoop je wat praktische tips te geven hoe je kracht uit je pen kan halen als je gedachten een loopje met je nemen.

Voor meer informatie over mijn werk kun je kijken op mijn website: www.fionahack.com